Een wendbare organisatie heeft teams die deze vertaalslag voortdurend zelf kunnen maken. Dit is een belangrijke les geweest binnen PGGM, want zo waren we niet begonnen.
In 2009 was alles wat beter kon een aangrijpingspunt. Elk idee om te verbeteren (‘verwonderingen’ noemen we ze bij PGGM) werd per team in kaart gebracht, concreet gemaakt en in gang gezet. Het businessdoel was daarbij nog niet leidend. Na een paar maanden verbeteren raakte de ‘verwonderpot’ leeg en stokte het proces. Hiermee nam ook het enthousiasme van de teams af en ging men verder op de oude weg.
We ontdekten dat de drijfveer om elke keer weer beter te willen worden in een hoger doel moet liggen dat mensen zinvol achten. Een hoger doel dat richting geeft en uitdaagt, juist ook als het vertaald kan worden in een behapbare concrete ‘doeltoestand’ die maximaal enkele maanden in de toekomst ligt.
Met de komst van Else Bos als ceo in 2013 is PGGM zich nog meer gaan richten op het werkelijk realiseren van de doelen.
Het gehele bericht vind je hier
